අහිමි වීම


    ලා හිරු කිරණ මිහි මත පතිත වෙත්ම විහඟුන් තම උදේ ආහාරය සොයා ඉඟිල ගියේය උත්තරා ද තම පොත් ටික තුරුලූු කරගෙන විදු පියස වෙත පා නගමින් සිටියාය. ඈතින් පෙනුණු මනහර දසුනක් නිසා ඈ තරමක්  ඕනෑකමින් එ් දෙස බලා සිටියාය. තවත් පියවර දෙක තුනක් තැබු උත්තරා එ් ඈතින් පෙනුණු දර්ශණය සමීපයට ගොස් නතර වුවාය මේ අම්මයි අපේ අම්මයි අතර එ් හැටි වෙනසක් නෑ.
 
ඇය මෙසේ සිතුවේ තම පැටවුන්ට පණුවන් කවමින් තම පැටවුන් පෝෂනය කිරීමට තැත් කරන කොණ්ඩ කුරුලූ මවක් දෙස බලමිනි.    

    
උඔ අද ඉස්කෝලේ යන්න අදහසක් නැද්ද ?       

    උත්තරා තම පිටුපසින් පැමිණි එ් හඬින් තිගැස්සිනි එ් උත්තරාගේ මේි බලන් හිටියේ අම්මා ළමයින්ට කවලා ලොකු කරන්න හදන හැටි මට මතක් උනා සමුද්‍රා අපේ අම්මයි තාත්තයි මාවයි අයියවයි මේ තත්වෙට ගේන්න කොච්චර දුක් වින්දා ද කියලා. අයියා හමුදාවට ගිය නිසා තමයි අපේ තාත්තට දැන් ටිකක් නිදහසේ ඉන්න පලූවන් උනේ.

     මෙසේ පවසමින් උත්තරා හා සමුද්‍රා පාසල වෙත පිය නඟන්නට විය.

    උත්තරාගේ පියා විශ‍්‍රාමික තැපැල් සේවකයෙකි සමන් උත්තරාගේ එකම වැඩිමහල් සහෝදරයාය. මව නිවසට වී ළමයින් බලාගෙන වැඩපල කරමින් සටියාය.    

    සමන් හමුදාවට බැඳුනේ උතුරේ කි‍්‍රයාන්විත සමයේදීය. දැන් සමන්ගේ වැටුපෙන් හා පියාගේ විශ‍්‍රාම වැටුපෙන් පවුල ගෙන යයි. 

       සුමනෝ අදවත් කොල්ලාගෙන් ලියුම් කඩදහිියක් වත් එයිද බලමු. දැන් අන්තිම කඩදහිය එවලා මාස දෙකක් වෙන්නත් ආවා මේ උත්තරාගේ පියාය.     

    මමත් මේ කල්පනා කලේ ඔය ගැනමයි මහත්තයෝ. මගේ හිත දැන් එකම ගිනි ගොඩක්. මගේ රත්තරන් කොල්ලට මොකක් හරි කරදරයක් ද දන්නේ නෑ.   

    මව මෙසේ පැවසුවේ තම හිතේ උපන් දුකෙන් නෙතට නැඟණු කඳුලූු කැට තම චීත්ත රෙද්දෙන් පිසදාලමිනිි.   

    මේ අතර උත්තරා තමන්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතු අතරතුර තම අතීතිය සිහි කරන්නට විය. තම සහෝදරයා යුද හමුදා සේවයට ගොස් එවූ පළමු ලිපිය තවමත් ඇය සතුව පවති. එම සොහොයුරා පිළිබදව හද පත්ලෙන්ම ආඩම්බර වන ඇය තම පණටත් වැඩි සහෝදර පේ‍්‍රමයෙන් වෙලී සිටියාය.

    ටී‍්‍රං ටී‍්‍රං    

    උත්තරා දුවවිත් නිවසේ දුරකථනයට පිළිතුරු දීමට සැරසුනේ එ් තම සහෝදරයා යැයි සිහින මවමිනි. ඇයගේ සිහිනය සැබැවක්ම කරමින් දුරකථනය තුළින් මතු වූයේ තම සහෝදරයාගේ හඬයි.   

    අම්මේ අයියා කථා කරනවා.        

    අනේ අයියේ ඇයි ලියුමක් වත් එව්වෙ නැතතේ.

    ආදී ප‍්‍රශ්න වලින් සමන්ගේ දෙසවන් එ් මොහොතේම පිරී යන්නට විය. අඩ පැයක් පමණ තම මව හා පියා සමඟ දුරකථන සංවාදයේ යෙදුනු පසු ¥රකථනය තැබු මව නොරිස්සුම් ලෙසින් හැසිරුනි.

    මේ කොල්ලගේ ඔලූව හොද නැති වීගෙන එනවද මන්ද අපටවත් හරියට කන්න අදින්න නැතුව ඉන්නවා. එ් අස්සේ මේ අතපය නැති කොල්ලේකුත් මෙහෙ ගෙනත් දාගන්න හදනවා එයත් ආවම කවන්නයි නාවන්නයි ඔක්කෝම කරන්න වෙන්නේ අපිටනේ. උත්තරා මේ සියල්ල දෙස බලා සිටියේ නිහඬවයි. එක අතකට උඔලගේ අම්මගේ කථාවත් ඇත්තනේ බං. උඔලට කියලත් හතර මහා නිධානෙ පාත් වෙලායැ ඔය අබාධිතයෙක් ගෙනත් තියාගන්න.   

    උත්තරා හා සමුද්‍ර පසුදින පාසල් යමින් සිටියදී ඇය සමුද්‍රාට තම විස්තරය ප‍්‍රකාශ කලාය. එහෙම කියන්න එපා බං එයත් අපේ අයියා වගේ තවත් අම්මා කෙනෙක්ගෙ පුතෙක්නෙ. එදින උත්තරා නිවසට පැමිණෙන විට ප.ව 2.30 පමණ වී තබිණි. උත්තරා දිවා අහාරය ගෙන අවසන් වී කථා පොතක් කියවමින් සිටියාය.

    ටී‍්‍රං ටී‍්‍රං

    උත්තරාගේ පියා පැමිණ ¥රකථනයට පිළිතුරු දුනි. මොහොතකින් පියාගේන් පිළිතුරක් උත්තරාට නොලැබිණි.

    සුමනෝ අපේ කොල්ලාට පොඩි කරදරයක් කියලා මේ දැන් ගල්කිස්ස ඉස්පිරිතාලෙට එන්න කියලා කිව්වා ඉක්මනට ඇදගෙන යමු .

    ඔවුන් මෙසේ සුදානම් වී රෝහලට ගිය විට ඔවුනට මුණ ගැසුනේ හමුදා නිළධාරියෙකි.

    මේ සමන්ගේ තාත්තා වෙන්න ඇති.

    එහෙමයි මහත්තයෝ කෝ මගේ කොලුවා කරදරයක් වත්ද

    නිළධාරියා පියාව පසෙකට කැදවාගෙන ගියේය

    මම මේක කිව්වාට ඔබතුමා කලබල වෙන්න එපා. මුලතිව් වලදි සමන්ට බට්ටෙක් පෑගිලා අතකුයි කකුලකුයි නැති උනා. ඊයේ මෙයා එහෙන් නිවාඩු ආවා දැන් තමයි මටත් මේක ආරංචි වුනේ. සමන් අද කොච්චියකට පැනලා සිය දිවි හානි කරගෙන. මෙන්න මේ ලියුම එයාගේ සාක්කුවෙ තිබිලා අපට හමු වුනා.
2008.01.12
අම්මේ, තාත්තේ
          මම ගෙදරට කෝල් කළේ ඉස්පිරිතාලෙන් ටිකට් කපපු ගමන්. මගේ අතකුයි කකුලයි බෝම්බෙකට අහුවෙලා මට නැතිවුනා. මම කෝල් කරලා බැලූවෙ මම මේ තත්වෙන් ගෙදර ආවොත් අම්මලගේ ප‍්‍රතිචාරය මොකක් වෙයිද කියලා. මම දන්නවා අම්මලා මට වෙනසක් නොකරන වග. එත් මං දැන් ආබාධිතයි ඔයාලට වෙනම වෙහෙසක් මං නිසා දරන්න වෙනවා. මම කැමති නෑ කාටවත් බරක් වෙලා ජීවත් වෙන්න මම මගේ පඩිය ගෙදරට ලැබෙන්න ඔකකෝම වැඩ සකස් කළා. මම නවතින්නම්. ඔයාලා හැමෝටම දළදා සමිඳු පිහිටයි. මගේ ආදර සු¥ නංගිව හොඳට බලා ගන්න. නංගි ඔයා හොඳට ඉගෙන ගෙන හොඳ තැනකට යන්න.
            මම ඔයාලගෙම
            ආදරණීය,
            සමන්

නිමි. 

එම්. ඞී. අවිඳු අකීන්ද්‍ර රෝහන්